|
|
Mijmeren over het Wageningen van toen en vergelijken met het Wageningen
van nu. Soms is het schrikken, maar ook vertederd kijken naar het
Wageningen van eind jaren zestig en het begin van het derde millennium.
Vaak zijn woorden overbodig, zoals deze instrumentale sentimental journey
overtuigend, maar toch met zachte toets, aantoont. Zoals dat oude
busstation. Toen vonden we het lelijk, maar is het nu mooier? En wat te
denken van het Stationsplein?
Herinnert u
zich deze nog-nog-nog-nog, lijkt dj Lex Harding ons langzaam wegstervend
toe te echoën
|
|