|
|
Ik
begon mijn muzikale
carrière op de Wageningse muziekschool, met
zingen, klappen en xylofoon spelen. Na een jaar werd ik bevorderd tot de
blokfluit. Het was nog in de tijd waarin muziekdocenten hun leerlingen tot
het uiterste probeerden te demotiveren met het leggen van een verantwoorde
basis, waarschijnlijk in de hoop dat alleen de muzikaalste leerlingen
overbleven. Ik hoorde daar overduidelijk niet toe. Na twee jaar stopte ik
met blokfluiten. Ik besloot me voortaan passief met muziek bezig te houden
en kocht zo veel mogelijk lp’s en later cd’s.
Zo’n twintig jaar later, deze schooljongen was inmiddels een brave
huisvader geworden, kocht mijn vrouw een piano. Ik probeerde
nogmaals een instrument te bespelen, maar
andermaal bleek ik een langzame en vooral weinig gedisciplineerde
leerling. De redding kwam toen Bloage Henk en
Martin een band begonnen en uit vriendschap een ook wat minder
getalenteerde toetsenist tolereerden. Als stille kracht legde ik me toe op
het betere vulwerk: akkoorden, riffjes,
riedeltjes en pingeltjes. Zo wist deze
Blaog op latere leeftijd toch een jongensdroom
waar te maken: op een podium staan en muziek maken. |
 
|
